Araştırmanın Özeti:

Bu araştırma, Arapça dilbilgisinde Mefulun öne alınmasını ele alır. Mefulun sadece Failin önüne alınması ve Mefulun hem Fiilin, hem de Failin önüne alınması, olarak iki başlık altında tasnif eedilmiştir. Bu bölümlerin her biri, iki şekilde ileri alma yöntemiyle bilinir, biri vacip ( Mutlaka uygulanacaktır), diğeri  isecaiz (Hem uygulanabilir, hem uygulanmaz)  olandır. Ancak, Mefulun ileri alınmasını gerektiren hallerinin, vücup (olması gereken) ve cevaz (olur de olmayabilir de) yönünden detaylı bölümlere ayrılması, okuyucunun kapsamlı bilgi edinmesi için pek yararlı olacaktır.

Öte yandan bu araştırma, uygulamalı yöne de değinmiştir. Zira Mefulun ileri alınmasını gerektiren her durumun peşinden, Arapça şiirlerinden uygulamalı örnekler verilmiştir. Şairlerin Emiri, unvanıyla bilinen Ahmet ŞEVKİ’nin, (El Şevkiyyat) divanı ise buna kaynak olarak gösterilmiştir.

Bu araştırmanın önemi konusunda saklı değildir. Zira eski ve yeni araştırmacıların ele aldığı bir konudur. Önemine ve yeniliğine gelince, uygulamalı alanı olan (ELŞevkiyyat) divanından mütevellittir.

Araştırma, Mefulun ileri alınmasıyla ilgili (EL Şevkiyyat) divanından birçok kanıtı, belağat amaca ulaşmak için semantik dilbilgisi bakımından analiz edildikten sonra teorik açıklamayı ele almıştır. Mefulun ileri alınmasının vacip (gerekli) olduğu durumlar, ileri almanın vacip (gerekli) olduğu için analiz edilmemiştir.

Bu araştırma, gerek vacip, gerekse caiz olan bu ileri alma durumlardan her birine bölünen, mefulün ileri alınmasıyla ilişkin kanıtları (örneklerin) bir araya getirmek esası üzerine icra edilmiştir. Zira bu araştırma betimleme yöntemine dayanmaktadır.

Bu araştırma, araştırmanın ulaştığı en önemli sonuçlarıyla sona ermiştir. Ayrıca araştırmanın sonunda kaynağa ait fihrist eklenmiştir.

Anahtar Sözcükler: MEFULÜN BİH’i öne almak, Divanü’ş-Şevkiyyat, semantik gramer.